Kinderen kunnen sterke negatieve emoties moeilijk hanteren en zijn geneigd om de pijn weg te stoppen, ze niet te voelen. Dat is een verdedigingsmechanisme dat in tact blijft als het kind opgroeit en volwassen wordt. Restanten van onverwerkte negatieve emoties laten een rest van pijn achter in je energieveld, dat ook in de cellen van je lichaam leeft. De emoties blijven dan niet herkend, geaccepteerd en verwerkt en uiten zich dan indirect als woede, angst, gewelddadigheid, lichamelijke ziekten of depressie of ze verstoren intieme relaties. Dit energieveld van oude maar nog zeer levendige emoties dat bijna ieder mens heeft, noemen we het pijnlichaam. Dit pijnlichaam voedt zich met nieuwe emotioneel pijnlijke ervaringen en negatieve gedachten. Bij de meeste mensen sluimert het, maar het kan door een schijnbaar onbelangrijke opmerking van iemand anders, of door je eigen negatieve gedachten gewekt worden.

Emoties uit het pijnlichaam krijgen al snel macht over je denken, je denken wordt negatief en de stem in je hoofd gaat je treurige, angstige of boze verhalen vertellen over jezelf of over anderen, over je leven, over vroegere, toekomstige, of denkbeeldige gebeurtenissen. Dan raak je in een stroom van negatieve gedachten, een vicieuze cirkel tussen je pijnlichaam en je denken. Op een bepaald moment is het verzadigd en keert het terug naar een sluimertoestand, je lichaam uitgeput achterlatend en wachtend op de volgende trigger die het weer kan activeren. Voor mensen met een groot pijnlichaam is het moeilijk uit hun belemmerende patroon te stappen omdat zij het zijn gaan aanzien voor de werkelijkheid. Zij reageren dan voortdurend vanuit hun zelfgecreerde werkelijkheid en blijven in een vicieuze cirkel van pijn en negatieve gedachten en emoties hangen.

Hoe kan je je je nu losmaken van dit pijnlichaam? Dat kan door je ervan bewust te worden dat je het hebt en door te leren het te herkennen wanneer het de kop opsteekt. Dan leer je ook welke triggers het meestal opwekken en merk je ook de emotionele reactie op, die het gevolg ervan is. Het pijnlichaam heeft onbewustheid nodig en kan het Licht van Tegenwoordigheid niet verdragen. Als je je ervan bewust bent dat je een pijnlichaam hebt en je merkt wanneer het geraakt wordt, dan kan je ervoor kiezen uit de identificatie met het denken en de emoties te stappen. Dan wordt je emotionele pijnlichaam een bewustmaker. Je wordt opmerkzaam, geeft je verzet op en laat de emoties door je heen stromen om ze vervolgens los te laten en stil te zijn in het NU. Bewust-zijn is dus een keuze. Wie maakt die keuze? Jij. En wie ben jij? Niet je denken, niet je emoties, niet je lichaam maar bewustzijn dat zich bewust geworden is van zichzelf. Bewustzijn in ontwikkeling naar wie je werkelijk bent.

Meer over het helen van “oude” pijn.