De Aarde en haar bewoners bevindt zich nu in een overgangstijd van de derde naar de vijfde dimensie, van het Vissen- naar het Aquariustijdperk. Vele kosmische processen lopen nu teneinde. We zijn aan het eind van een kosmische spiraal van 26.000 jaar gekomen. De tijd is veranderd, dingen versnellen zich nu merkbaar. Ons zonnestelsel valt onder het Pleiadisch (deel-) plan. Daardoor gaat de Aarde en haar bewoners een bewustzijn sprong maken van de derde naar de vijfde dimensie, de Pleiaden gaan naar de zesde dimensie en het Sirius-stelsel naar de zevende. Zo treedt er op zeer grote schaal in het hele melkwegstelsel een verschuiving in bewustzijn op. Dit is een tijd van zuivering en vol van ervaringen die nooit eerder in de aardse geschiedenis heeft plaatsgevonden.

Er liggen een aantal parallellen met de eindtijd van Atlantis, waarbij we nu opnieuw een kans krijgen om bewuste keuzes te maken vanuit compassie een eenheidsbewustzijn in plaats van uit egoïstische motieven en macht. De grote veranderingen die deels ook onzichtbaar plaatsvinden zorgen ervoor we dichterbij het zielenleven komen en bij de herinnering aan wie we werkelijk zijn. Dat werkt voor veel mensen innerlijk verwarrend. Dicht bij jezelf blijven in je eigen energie is dan belangrijk.

Van dualiteit naar eenheid

In de derde dimensie bestaat de dualiteit,  waarin het spel der tegenstellingen wordt gespeeld door het ego. Tegenover goed staat kwaad, licht staat tegenover donker, geluk staat naast ongeluk. Het is een dichte dimensie omdat er vaak sprake is van strijd en je het gevoel hebt afgescheiden te zijn van de Bron. In de derde dimensie lijken goed en kwaad lijnrecht  tegenover elkaar te staan. Het is echter een innerlijke splitsing, want het ‘kwaad’ zit ook in onszelf. Alleen door deze splitsing te helen, door zowel het goede als het ‘kwade’ in onszelf te accepteren, kunnen wij een bredere kijk op het bestaan ontwikkelen en een brug slaan tussen polariteiten.

De strijd van het ego loslaten gaat niet over verwerpen of ontkennen van de aardse wereld en ons mens zijn, maar over het waarnemen en opnieuw vaststellen van de waarde ervan. Het is de reis die wij als ziel ondernemen om ons oneindige potentieel te ontdekken en van daaruit creatief te leven. In het verleden werd vaak aan het loslaten van het ego gerefereerd als mystieke dood en was het merendeels gereserveerd voor de grote heiligen en mystici van hun tijd.

Nu zijn wij echter in een tijd aangekomen van verhoogd bewustzijn en de verantwoordelijkheid om de mensheid en de aarde waar we wonen te redden ligt nu bij de massa en niet bij enkele uitverkorenen. Daarom is het nu ook van het grootste belang dat we niet alleen het ego aanvaarden maar ook vanuit overgave aan het goddelijke (ofwel de universele liefde) in onszelf gaan leven. Dan kunnen we onszelf en onze planeet gaan helen. Op deze innerlijke reis zullen wij ook onze ziel ontdekken en ons realiseren dat ons enige aardse doel in feite een spiritueel doel is en tevens de weg terug naar Thuis omvat.

De vierde dimensie

Je kunt je daarbij afvragen waarom we als mensheid niet eerst naar de vierde dimensie gaan In feite zijn we al in die dimensie als we dromen of als we ons door sterke overtuigingen laten leiden. De vierde dimensie is een dimensie voorbij ruimte en tijd die psychisch van aard is en een sterke polarisatie tussen krachten van het licht en die van de duisternis kent. Je zou die dimensie het collectief bewustzijn kunnen noemen. Onware overtuigingen over de aard van de werkelijkheid zijn in deze dimensie verankerd en houden veel mensen in hun greep.

Het is de kunst om door deze dimensie heen te ‘prikken’ naar een hoger bewustzijn en zo diverse dimensies of niveaus van bewustzijn in jezelf laten samensmelten. In de vierde dimensie is er geen tijd en geen ruimte en  terwijl we toch ook mens op Aarde zijn.  Daarmee weet je nog niet hoe je in de vijfde dimensie kunt aankomen. Om over te steken is een brug nodig, de brug van dualiteit naar eenheid.  Dit is een innerlijke brug  van de derde (tijd-ruimte) door de vierde naar de vijfde dimensie toe. Deze dimensie kan worden omschreven als ‘de dimensie van mededogen, eenheid en acceptatie.  Doordat we weten dat alles  deel uitmaakt  van het Goddelijk Plan voor de evolutie van de mensheid en de Kosmos.

Het is nu de hoogste  tijd om een einde maken aan het onderscheid tussen goed en kwaad, tussen jouw gelijk en het mijne, anders blijven we als mensheid in dualiteit steken. Dit blijkt nog niet zo eenvoudig te zijn. Veel mensen maken zich druk over een mogelijke samenzwering tegen de mensheid. Inderdaad geven de duistere krachten die de wereld sinds mensenheugenis in hun greep hebben hun terrein niet zomaar prijs. Er is altijd veel angst over de wereld verspreid, maar we zijn ook getuige van hoopgevende gebeurtenissen. We zijn nu bezig om ook de laatste stappen naar een nieuwe wereld te zetten, wat ook weer donkere krachten oproept. De polariteit neemt nu toe, dat kunnen we overal in de wereld zien.  Juist nu in deze chaotische tijd is het belangrijk om ons te blijven richten op eenheid en mededogen en niet te verzanden in doemdenken, oordeel, polariteit of in angstgevoel. Ons ervan bewust te blijven dat deze strijd bij het proces van ontwaken hoort en in wezen een reflectie is van de strijd tussen ego en essentie in onszelf als mens. Maar ook een gelegenheid om het anders te gaan doen!

De innerlijke brug bouwen

We kunnen ons vermogen tot mededogen alleen maar verhogen door oude patronen los te laten. Loslaten is een individuele en persoonlijke reis. Onze emoties kunnen heel pijnlijk en confronterend zijn wanneer we oude patronen opruimen en veranderen. Dat toe te staan is al een hele uitdaging, maar heelt onze ziel. Als het gaat om onze gedachten, dan kunnen we een brug bouwen en erover heenlopen, als we door belemmerende overtuigingen blijft hangen in oude patronen.  Als we deze transformerende stappen zetten, groeien we langzamerhand steeds meer in de onvoorwaardelijke liefde voor onszelf en voor anderen.

Deze innerlijke  brug bouwen betekent echter niet dat we onze persoonlijke pijn, angsten en verdriet kunnen ontwijken. We zullen onze menselijke kant eerlijk onder ogen moeten zien en doorvoelen om verdriet en angst daarna pas echt los te kunnen laten. Verdriet is altijd het gevolg van iets dat ons ontnomen wordt of niet wordt vervuld in de buitenwereld. Het betekent dat het leven ons er aan herinnert, dat we ons ergens mee hebben vereenzelvigd, maar dat we het nog niet echt verteerd hebben en de essentie er nog niet hebben uitgehaald. Daarom kunnen we het niet loslaten en voelt het, alsof er een stuk uit ons wordt losgescheurd. We kunnen het echter ook zo stellen dat niet het leven ons iets heeft afgenomen, maar dat we zélf nog  ‘in gebreke’ zijn. Alle verdriet herinnert ons eraan dat  vereenzelviging een tijdelijk proces is, en dat we ons dus ook weer vrij kunnen maken. In het ontwikkelingsproces van de ziel gaat het dus vooral om die laatste moeilijke fase: het verwerken van alle ervaringen, het eruit halen van de essentie, die volledig in ons opnemen en de rest loslaten. Dit leidt tot bevrijding en innerlijke vrijheid.

De vijfde dimensie

Komen we dan in de vijfde dimensie aan, dan gaan we veel meer in het hier en nu leven en hebben we geen duidelijk doel in ons leven meer.  Ook dat kan angst oproepen in onszelf, omdat we de controle kwijt zijn. We zullen moeten leren voorwaarts te bewegen zonder te weten waarheen. We zijn op een plek aangekomen waar de mensheid nooit eerder is geweest en routekaarten zijn er dan ook niet. Het beste is om dan diep adem te halen, te kijken en voelen, ontdekken hoe die nieuwe wereld eruit ziet. Hier worden we begrepen door middel van frequentie en trilling van energie en stemmen we af op gelijksoortige frequenties.

In het begin kan het beangstigend zijn, wanneer je deze oversteek waagt.  Het voelt misschien als in een stukje niemandsland. Je zult weten wie je bent, maar niet meer weten wat dit betekent, omdat jouw definitie van jezelf en de geschiedenis van je DNA, helemaal terug naar je voorouders verdwijnt. Het enige wat zal overblijven is frequentie en bewustzijn,  met onvoorwaardelijke liefde als bewustzijn op de hoogste frequentie. Deze Liefde kunnen we met wijsheid toepassen in ons handelen, in ons dagelijkse leven. Op deze wijze kunnen we als individuele mens bijdragen aan de grote verandering die nu aan het plaatsvinden is in de wereld. We kunnen meehelpen om vorm te geven aan het grote plan van de schepping, waarbij we via de dualiteit weer terugkeren naar de eenheid van Thuis.

©Marleen van Wegberg

Meer over Aquarius

Het Christusbewustzijn in het Aquariustijdperk