MEDITATIES

2-1 -2022 De Wil

De wil, als klein kind oefenen we deze al. Stampvoetend en woedend eist de driejarige het eigen recht op. De wil bestrijden bij een klein kind, is hetzelfde als het ontkennen van Gods’ besluit om de daadkracht aan te wenden die nodig was om tot de vormgeving van deze schepping te komen.

Een van de belangrijke stappen bij het bewust vorm gaan geven aan ons leven is het leren aanwenden en richten van de wil. Veelal zonder het bewust te zijn creëren we de hele dag.  We zijn creatieve wezens met een scheppend vermogen dat alleen wijzelf qua omvang en diepte inperken doordat we haar niet kennen.

In de wijze waarop we het in ons aanwezige scheppende vermogen aanwenden kan steeds meer diepgang groeien. Het vermogen tot vormgeven is ons geschonken en de vrijheid om ermee om te gaan bestrijkt de hele schepping. Zie het als een unieke kwaliteit in ons die neutraal van aard is. Ik kan opbouwen en afbreken, zaaien of vernielen.

Doordat we de wil beginnen te verstaan in onszelf groeien we voorbij de onwetendheid waarbij we vaak creëren zonder het zelf te beseffen. We doen dat niet alleen in de handeling maar ook in wat we denken, voelen, spreken…

Ik mag willen, een kind mag willen. Belangrijk is – ook voor het kind tijdens de opvoeding – om bewust te worden van wat de wil is en hoe deze werkt, maar bovenal dat de wil een kwaliteit is die uniek is, door God aan de mens gegeven.

De wil,
wat zijn de wilsmomenten in mijn leven?
De wil,
is deze dag weer gewoon de volgende?
De wil,
wat onderscheid ik wat vandaag goed is om te doen?

De wil,
en de wereld van de belangen…
Besta ik uit de belangen
of ben ik de mens
die onderscheidt
dat de Wil van mijn Schepper
gekend mag worden in deze dag?
Wat wil ik?

4-1 – 2020 Ontwaken

De momenten van meditatie maken een belangrijk onderdeel uit van de weg van ontwaken. Alleen al door elke dag weer bezinning een plaats te geven in ons dagelijks ritme, erkennen we dat er iets is dat verder strekt dan de macht van het ik. We openen ons voor de stroom van leven, voortdurend in ons uitgestort. Hoe we het ook verwoorden, de openheid tot meditatie helpt een brug te slaan naar de diepten die nu in ons kunnen gaan werken.

We hebben met deze inzet tot een dagelijkse bezinning een keuze gemaakt in ons leven. We ervaren dat er een essentie is waarvoor we ons willen openen. Het is deze erkenning die er al toe leidt dat er een vernieuwingsproces op gang komt.
Dus als je vandaag  – misschien wel met frisse tegenzin – weer gaat zitten, weet dan dat alleen al deze daad als een bouwen is aan de brug die het ervaren van een vollediger perspectief van bestaan mogelijk maakt.

De grootste verwarring die kan optreden, is dat we denken dat wij het resultaat bereiken. Maar we bereiken niets, het is de hand van God die uitreikt naar ons en ons letterlijk bij de hand neemt om ons verder te leiden. In onze wereld zijn we resultaat gericht. Hier gaat het niet om resultaat want dat zou ons alleen maar in de weg staan. Hier spreken we over wordingsproces dat zich aan ons openbaart, als we durven stil te zijn bij onszelf.

Ik zit hier,
en ik wil eigenlijk resultaat,
beloning naar werken,
bevestiging dat ik het goed doe
en niet verloren en zinloos bezig ben.
Ik kijk naar al deze vormen die in mij ronddrijven
en voel de emoties erachter.
Ik adem en grijp niet in,
geen goed en geen fout,
maar een waarnemen
omwille van een groeiend doorzicht.
Dat ik onderdeel ben van een groter geheel,
dat ik niet kan pakken, noch begrijpen.
Een onzichtbare hand die mij draagt
in dit menselijke bestaan. 

Reflectie 5-1 2022  ‘Onderweg zijn’

Wat heb je nodig om onderweg te zijn? Het bewust bewandelen van je levenspad vraagt om bepaalde eigenschappen. Doorzettingsvermogen is er één van. Wanneer je let op elke stap en vindt dat je dan op je bestemming moet zijn, raak je ontmoedigd. Kijk je onderweg wel eens naar de uitzichten en de veranderende panorama’s? Dat is ook zo op ons geestelijke pad. We hebben doorzettingsvermogen nodig en de bereidheid om de moeilijke stukken in onszelf aan te gaan. Dat is daar waar het pad bijvoorbeeld vol stenen ligt, maar dan nog is het raadzaam eens stil te staan en om ons heen te kijken. We zien dan hoe we innerlijk nieuwe gebieden betreden en er veranderingen plaatsvinden.
Veranderingen en geestelijke ontwikkeling behoren niet een eigenheid van het ik-zijn, ons ego. We kunnen ze wel ervaren doordat we ons bewust gaan worden van de inwerking van de geest in onze persoonlijkheid.

Langzaam aan komen hemel en aarde samen en het perspectief dat ontstaat is meer dan de twee polen van hemel en aarde. Vandaar dat de geboorte, het leven en de kruisiging van Jezus zo essentieel waren. Vanaf dat moment is er voor ons als mensheid een poort geopend naar meer dan twee, hemel en aarde die nu samengaan in Christus.

De weg die we gaan, is niet altijd eenvoudig maar we herkennen misschien wel dat juist de moeilijke aspecten van ons leven de prikkel tot groei afgeven. Het zijn tevens de momenten dat het pad moeizaam is en we bij momenten in boosheid of teleurstelling de inzet voor de geestelijke groei zouden willen opgeven. Maar daar waar de inspanning wordt geleverd, vindt de omzetting plaats!

De patronen in ons zijn als een uitgesleten karrenspoor en leiden tot een onbewuste en zich herhalende aanpak van de problematieken. Nieuwe inzichten ontstaan dan niet of nauwelijks en in feite verlengen we het lijden dat door onwetendheid teweeg gebracht wordt.
Laten we kiezen voor de weg die ons verder voert naar nieuwe paden en ons brengt naar het moment waarop we uit het vertrouwde spoor moeten komen, iets dat nogal eens inspanning vraagt.

Juist dan is meditatie en reflectie zo belangrijk.
Het geeft ons de noodzakelijke instroom om dit innerlijk aan te gaan.
Door de vereenzelviging met onze persoonlijkheid denken we veelal dat we alles zelf moeten oplossen. We wenden ons dan niet naar de diepten van het bestaan die als voeding inwerken op het snijvlak van de tijd en de ruimte waar we ons bevinden.

Mijn levensweg,
het uitgangspunt voor de geestelijke groei
die zich in mij voltrekt.
Mijn levensweg
is het pad dat ik ga
en mijn verlangen is
dat ik dat zo bewust mogelijk mag doen.
Ik bid om die voeding
die mij brengt naar het ontsluiten.
Naar de openbaring van 
het Christusbewustzijn in mijzelf. 

Reflectie 15-1- 2022

Het lijkt de goed kant op te gaan. Minder besmettingen, minder mensen die komen te overlijden. Nu komt de vraag hoe we straks verder gaan. Pakken we ons oude leventje weer op?
We leven nu in een tijd met een heel nieuwe dynamiek.  We praten al over hoe er weer opgestart moet worden zodra dat mogelijk is.
Het wordt  nu duidelijk dat er geen ander houvast is dan dat wat we ons aan zekerheden opbouwen. En dat houvast wankelt voor velen. Teruggeworpen op onszelf landen we in wie we zijn. Dat is een flinke confrontatie, vooral als we het gezocht hebben in de uiterlijke voorwaarden tot bestaan.

De kwetsbaarheid ligt open en bloot in deze tijd en we kunnen er op verschillende manieren mee omgaan. De meest eenvoudige lijkt die van de verdringing en het willen vastpakken van hoe alles tot voor kort verliep. Het gevolg is dat we innerlijk niet leren omgaan met dat wat er speelt en de gronden van het natuurlijk bestaan niet onderzoeken. De tweede is dat we open zijn om te onderzoeken wat deze zo bijzondere periode aan ons wil zeggen.
Waarom zouden we dat doen? Is het wel logisch om onszelf open op te stellen en de kwetsbaarheid van het leven te proeven? Het belangrijkste motief daarvoor is dat we door de openheid ontvankelijk worden voor de volheid van het bestaan. Er kan een bewustwording groeien waardoor we met meer eigenheid in deze wereld kunnen zijn. Niet langer gebaseerd op de bevestiging van een ‘ik’ dat zichzelf voortdurend moet bewijzen en zoekt naar erkenning. Maar vanuit een open houding die ertoe leidt dat we creatief en met een innerlijke verbinding kunnen staan te midden van wat er zich in het leven aan ons voordoet.

In onderstaande meditatie kun je je daarop oriënteren. Ga eerst bewust zitten op je meditatieplekje.
Steek een kaars aan. Neem even de tijd om stil te zijn bij jezelf na deze meditatie. Welk verlangen wordt wellicht voelbaar in jou na deze meditatie?

Samenleven

De samenleving en ik,
ik en de samenleving,
nu in een vernieuwde relatie.
Ik hoef mij niet meer waar te maken,
te overleven, te verharden.
Nu mag ik gaan zien
dat de kwetsbaarheid van het bestaan
in de communicatie van elke dag ligt.
Niet krachteloos en monddood
maar vol dynamiek en creativiteit.
Zo komt mijn scheppende kracht vrij
en kan ik bijdragen
aan een nieuwe samenleving.
Niet ik,
maar de Schepper in mij
in een creatieve uitdrukking.
Omdat ik hier en nu ben.
Op deze plek en deze tijd
op Aarde. 

Reflectie 2021 Goede Vrijdag

Vandaag staan we stil bij de spirituele betekenis van deze dag, voorafgaand aan Pasen.
Jezus als spirituele leraar heeft ons in zijn leven voorgeleefd hoe we het Christusbewustzijn in onszelf kunnen laten ontwaken in ons leven als mens op Aarde. Hoe we de wil van onze persoonlijkheid kunnen richten naar het verlangen van onze ziel tot ontwaken.  De kruisiging is dan ook een spiegel van een proces dat in ons eigen bewustzijn plaatsvindt. Je zou kunnen zeggen dat ons ego ‘gekruisigd wordt’ op deze weg, die ook wel een inwijdingsweg wordt genoemd. Ingewijd worden in een hoger bewustzijn,  dat vraagt heel wat van een mens. Het vraagt om onvoorwaardelijke liefde, mededogen,  maar vooral ook vergeving. Deze vergeving moet uit ons eigen hart komen, we kunnen dit niet forceren en niet afdwingen. Het is een ontwakingsproces, een weg van groeien naar Liefde en eenheid.

De werkelijke betekenis van de kruisiging van Jezus is dat hij niet voor onze ‘zonden’ is gestorven. Het was een inwijding voor het menselijke hart op een niveau dat de mens nog niet eerder kende. De Aarde werd ingewijd in een hogere bewustzijnstoestand die uniek in haar geschiedenis en in die van de gehele kosmos was en is. Om zover te komen moest Jezus al zijn persoonlijke belangen en zijn eigen, persoonlijke wil loslaten om tot een totale overgave aan ‘het goddelijke’ in zichzelf te kunnen komen. Dit deed hij in het Hof van Olijven aan de vooravond van zijn kruisiging.

In onderstaande meditatie kun je je daarop oriënteren. Ga eerst bewust zitten op je meditatieplekje.
Steek een kaars aan. Staan er wat bloemen bij?

Meditatie

Hier zit ik, mens op Aarde
Met iedere ademhaling
stroomt Leven door mij heen.

Mijn inademing…uitademing….
Mijn lichaam is mijn ankerpunt in dit aardse bestaan,
het houdt mij in het hier en nu.
Ik ben me bewust van alles in mezelf dat ik kwalijk vind

Alles dat ik afkeur in mijzelf, waarover ik oordeel.
Ik ben me ook bewust  van alles in mijzelf dat ik waardeer.

Ik word me ervan bewust dat het twee kanten zijn
die samen een eenheid vormen.
Het goede en het kwade in mij lossen op
als ik ze beiden accepteer. 
Ze versmelten in mijn hartsbewustzijn, 
in de liefde die alles draagt.
Ik mag mijn oordeel over mezelf loslaten
en bevrijd zo mijzelf.
Een bewuste keuze
tot overgave aan mijn diepste Zelf.

Als je uit je meditatie komt, wat is dan het meeste liefdevolle dat je de eerste 10 minuten voor jezelf kunt doen? Kun je jezelf dat geven?
Achtergrond:  https://www.spiritincoaching.nl/2020/04/goede-vrijdag/

Reflectie  april 2022    Samen op weg naar Pasen

Jezus werd geboren in een fysiek lichaam en was een mens met een persoonlijkheid. De kracht van al zijn daden en van zijn lijdensweg is gelegen in dat hij zijn hoge geestkracht vanuit een menselijk perspectief beleefd en geleefd heeft.
In Jezus als spirituele meester raken Hemel en Aarde elkaar, Schepper en schepping in vol bewustzijn. Dit heeft tot gevolg dat hoog en laag zich opheffen. Wij zijn geneigd in afgescheidenheid waar te nemen en zien een Schepper of God vaak boven en onszelf beneden.

De komende dagen voltrekt zich wat maar moeilijk te vatten is en eigenlijk ook niet bevatten is. De weg van het kruis en de opstanding reiken voorbij  kennis en begrijpen. We hebben de behoefte om in ons ik alles begrijpbaar te maken en zo worden de diepten vertaald naar een niveau waar ze juist hun inhoud verliezen.

Juist in deze tijd word je uitgenodigd om mee te reizen in wat er aangeraakt wordt en in wat er in ons tot leven gewekt wil worden. Eerst is er het verlies van zekerheid en houvast. Alles wat we hadden gehoopt verwacht lijkt soms verloren te raken. Dat vinden we terug in de wanhoop van de omstanders op de lijdensweg van Jezus, waardoor Hij moest worden veroordeeld en uitgeschakeld. Zijn aanwezigheid riep steeds weer een tweespalt op. Voor en tegen… De puurheid van het bestaan willen we het liefst onder controle houden en onderwerpen aan onze voorwaarden. Kun je onder ogen zien wat jij wilt behouden, controleren in je leven? Waar ben je aan gehecht?

In onderstaande meditatie kun je je daarop oriënteren. Ga eerst bewust zitten op je meditatieplekje.
Steek een kaars aan. Staan er wat bloemen bij?

Voorwaardelijkheid

Met iedere ademhaling
stroomt Leven door mij heen.
Mijn inademing…uitademing….
Mijn lichaam is mijn ankerpunt in dit aardse bestaan,
het houdt mij in het hier en nu.
Ik ben een mens op aarde
tegelijkertijd heb ik een goddelijke essentie.
Alle cellen van mijn lichaam
dragen een kern van licht in zich.
Toch identificeer ik mij vaak met mijn persoonlijkheid
met wat ik denk en voel en wil.
Zo verlies ik de verbinding met mijn essentie
Raak ik verloren in deze wereld
probeer uit alle macht controle te houden
op mijn aardse bestaan.
Toch draag ook ik
Hemel en Aarde in mij. 

VANDAAG

Deze dag,
ik leef hem
zoals hij komt.
Wat ervaar ik, voel ik, denk ik?
Ik probeer open te zijn voor wat ik opmerk,
geen waardebepaling, geen goed of fout.
Deze dag,
ervaar ik leven.
Leven in zichzelf is puur,
ook al begrijp ik het niet altijd.
Maar ik kan zien en voelen
hoe leven spreekt in mij
om het in volheid te mogen leren kennen,
voorbij elk oordeel…
Met iedere ademhaling
stroomt Leven door mij heen.
Mijn inademing…uitademing….
Mijn lichaam is mijn ankerpunt in dit aardse bestaan,
het houdt mij in het hier en nu.

Als je uit je meditatie komt, wat is dan het meeste liefdevolle dat je de eerste 10 minuten voor jezelf kunt doen? Kun je jezelf dat geven?

Reflectie ‘Waarde geven aan’

Dat het leven kwetsbaar is, willen we het liefst wegduwen. We denken vaak dat we de wereld, onze wereld,  beheersen en machtig zijn. We houden ons  vast aan patronen en dagelijkse routine. Daar worden we nu met schok uitgehaald door dit virus, dat door de wereld waart.
Misschien wordt straks is een antwoord gevonden, kunnen we gaan vaccineren en zal de crisis overwonnen zijn. Maar wat doen we met deze ervaring? Gaan we op de oude voet verder? Veel mensen zullen dat vermoedelijk graag willen en zo snel mogelijk weer tot de orde van de dag over willen gaan. Toch zullen er ook anderen zijn, die in deze crisis nieuwe mogelijkheden herkennen. Zal ook de noodzaak gezien worden om onszelf een aantal essentiële vragen te stellen?

Een belangrijke vraag is wat de waarde van ons leven is. Welke doelen stellen we onszelf en welke inhoud zoeken we? Is jouw of mijn waarde gekoppeld aan maatschappelijke productiviteit? Is ze gekoppeld aan bezit, aan aanzien of aan inhoud van leven? Is de waarde van mijn bestaan te meten aan de herkenning en waardering van buitenaf of is ze te vinden in mijzelf? Durf ik mijzelf echt te ontmoeten en waarderen, in het hier en nu?

In onderstaande meditatie kun je je daarop oriënteren. Ga eerst bewust zitten op je meditatieplekje.
Steek een kaars aan. Staan er wat bloemen bij?

Waardering

Met iedere ademhaling
stroomt Leven door mij heen.
Mijn inademing…uitademing….
Mijn lichaam is mijn ankerpunt in dit aardse bestaan,
het houdt mij in het hier en nu.

Ik voel het leven dat door mij heen stroomt.
Iedere ademtocht gaat als vanzelf
ik hoef er niets voor te doen.

Zo lang heb ik gedacht dat ik
mijzelf moet bewijzen.
Dat ik geen recht heb om hier zomaar te zijn
Ik heb hard gewerkt, zoveel geleerd aan mentale kennis.
Zo vaak gevochten om te laten zien wat ik kan.
Zo lang gehunkerd naar erkenning van anderen
voor wie ik ben en wat ik doe.
Maar hier ben ik, op deze plek op aarde.
Al mijn streven in de buitenwereld
kan ik zien als een hunkering, een diep verlangen
om mijzelf te leren kennen voor wie ik echt ben.

De mens die ik ben, diep van binnen
waarderen, zonder ook maar iets te hoeven doen.
Mijn bestaansrecht heb ik al verworven
Ik hoef er niets voor te doen, ik besta!
Mijzelf gaan waarderen, voor wie ik echt ben.
Hoe doe ik dat, in het hier en nu?

Als je uit je meditatie komt, wat is dan het meeste liefdevolle dat je de eerste 10 minuten voor jezelf kunt doen? Kun je jezelf dat geven?

Reflectie 

Door ons te identificeren met onze omgeving, de prikkelrijke wereld om ons heen, raken we gemakkelijk het contact kwijt met onze innerlijke wereld. Als we de tijd nemen om onze aandacht naar binnen te richten, dan ontwaakt steeds meer een transparantie, een helderheid die niet afhankelijk is van onze gedachten, emoties en fysieke sensaties. Af en toe gaan we een glimp opvangen van de stilte, die vrede in onszelf. Deze inspirerende ervaring roept een steeds sterker wordend verlangen op om verder op verkenning te gaan. Wat mag er innerlijk nog ontsluierd worden? Er kan dan een andere waardering ontstaan voor de wereld om ons heen. De wereld kan dan worden gezien als een spiegel, om onszelf en het leven te ontmoeten.

In onderstaande meditatie kun je je daarop oriënteren. Ga eerst bewust zitten op je meditatieplekje. Steek een kaars aan. Staan er wat bloemen bij?
Als je uit je meditatie komt, wat is dan het meeste liefdevolle dat je de eerste 10 minuten voor jezelf kunt doen?

Ontmoeten

Met iedere ademhaling
stroomt Leven door mij heen.
Mijn inademing…uitademing….
Mijn lichaam is mijn ankerpunt in dit aardse bestaan,
het houdt mij in het hier en nu.

Ik voel het leven dat door mij heen stroomt.
Ik ervaar mijn gedachten, voel mijn lichaam

Misschien is er onrust in mij, 
herinneringen of zorgen.
Ik laat alles dat zich aandient er zijn,
hoef er niet voor de vluchten,
ook niet meer te vechten.
Zelfs mijn weerstand mag ik voelen. 
Het leven stroomt door mij heen,
iedere ademhaling weer.
Als ik zo even stil ben bij mijzelf,
kan er wat meer ruimte ontstaan. 
Want ondanks alle onrust in mij 
is er ook een plek van vrede.
Juist als alles er mag zijn
kan ik deze plek betreden. 
Waar de golven even stilvallen
en de zee een spiegel wordt
waarop de zon helder schijnt.
In deze stille innerlijke plek
ontmoet ik mijn wezen.
En al is het maar even
er is vrede in mij. 

VERLANGEN

Met iedere ademhaling
stroomt Leven door mij heen.
Mijn inademing…uitademing….
Mijn lichaam is mijn ankerpunt in dit aardse bestaan,
het houdt mij in het hier en nu.

Ik voel het leven dat door mij heen stroomt.
Toch is er ook een diep verlangen in mij
Een verlangen naar iets dat groter is dan alleen ikzelf
Het drijft mij op de weg die ik ga,
Ik sta mezelf toe het er te laten zijn
als een wenkend perspectief.
Het roept mij, ik mag volgen
mijn weg kent zijn eigen tijd.
Ik wandel naar de plek, waar alles aan het Licht komt,
en zet iedere stap heel bewust,  zonder haast.
De sleutel ligt
in het hier en nu. 

LEVEN

Met iedere ademhaling
stroomt Leven door mij heen.
Mijn inademing…uitademing
Het leven dat ons is geschonken
lijkt vaak zo vanzelfsprekend
maar nu staan we erbij stil. 
Kunnen we echt stil zijn
bij dit geschenk ?
Ik adem in…adem uit…
Verwondering over het leven
Ik mag proeven
van de volheid van dit aardse bestaan.
Ik kan ademhalen
levensenergie stroomt door mij heen.
Door elke cel van mijn lichaam
iedere ademhaling telkens weer.
Iedere handeling die ik vandaag doe
alles dat ik ervaar

rust in het Leven.

Reflectie

Vaak staan we niet zo stil, bij het geschenk van het Leven. In de race van het dagelijkse bestaan zijn we vaak alleen bezig met overleven. Maar leven? Door bij alles wat je doet de verbinding met je lichaam te voelen, erbij stil te staan, je van je ademhaling bewust te zijn, voel je ook het Leven door jou heen. Jij wordt je eigen ankerpunt in het bestaan. Jouw lichaam en ademhaling geven je de mogelijkheid om hier en nu te leven.  Het Leven is van al-tijd. Het is jou geschonken, en jij mag het vormgeven op deze planeet Aarde.  Hoe bewust leef jij eigenlijk met dit geschenk?

Wereld

Er is een wereld om mij heen,
volop in beweging.
Er is een wereld in mij,
volop in beweging.
Ik verlang stilte en rust
en dat begint met de erkenning van de beweging.
Mijn lichaam is mijn focus in het hier en het nu.
Er is geen gisteren en geen straks
behalve dan in de beelden die ik in mij draag.
In de stilte zie ik de wervelingen in mij,
maar niets hoeft en moet.
ik ben, hier en nu.

Reflectie 

Kun je na deze crisis nog terug naar het oude? We zullen het misschien wel willen. De behoefte aan zekerheid staat voorop als een overlevingsdrift. Maar wat is zekerheid? Is dat dat ik mijn lichaam red? Moet ik niet ook hamsteren en wapens kopen zoals nu in Amerika mensen aan het doen zijn?
Er is de overlevingsdrift die we gezond mogen noemen omdat ze ingeboren is in het natuurlijk bestaan. Maar we kunnen ons er ook volledig in verliezen, haar vastgrijpen en onszelf erdoor verliezen.
Deze tijd is bedreigend voor velen en er wordt sterk en verschillend op gereageerd.
Hoe reageer jij, hoe reageer ik? De reactie is niet neutraal maar zegt iets over mijzelf. En wanneer ik geen bodem heb, tol ik rond in alleen maar het eigen behoud.
Wat is dan mijn bodem? Dat kan niet de zekerheid van het natuurlijke bestaan zijn, want die is maar zolang het ik en het lichaam in stand blijft. En met deze ziekte zien we hoe betrekkelijk dat is.

Laat ik dan verder kijken, aanvaardend dat ik mijn angsten heb in een gezonde maat, horend bij zorgvuldige omgang met mijzelf en mijn medemens. Dat natuurlijke element is kostbaar.
Daaraan voorbij gaande zie ik dat zekerheid een idee is dat ontstaat wanneer ik wil invullen en vasthouden. De grootste zekerheid is echter de ontdekking dat er niets vast te houden is. Dat klinkt misschien vreemd, onmogelijk, maar zo onmogelijk is het niet. Vreemd is het ook niet. Het antwoord ligt elke dag in onszelf.

Word stil en ontdek dat voorbij al het denken, al het streven en alle inspanning je nog steeds bent. Je houdt niet op te bestaan als denken stopt en als het streven naar houvast stopt. Nu land je in de diepte van jezelf. Het is misschien met flitsen dat je ervaart en kan toestaan dat zonder moeten er nog steeds ‘zijn’ is, en juist dat zijn is vol van bestaan en gevuld met liefde.

Wat heeft deze samenleving nodig? Mensen die zich herinneren dat de essentie van bestaan niet gered kan worden omdat ze onaantastbaar is en niet afhankelijk van wat we doen. Ze is stil in zichzelf en draagt al onze streving. Zonder haar is er geen zijn, dus ook geen ik als uitvloeisel daarvan.

Zoveel onmacht en lijden
buiten mij en misschien ook in mij.
Zoveel, maar waar focus ik mij op?
In de stroom van berichten
ligt een schreeuw van wanhoop.
Wat doen we ermee?
Rennen, vastslaan in angst?
Of keren we in,
erkennend wat we voelen
en beseffend dat ik hier en nu zit,
ademend en kan zeggen:
Ik besta!
Niet afhankelijk van mijn denken,
mijn stemmingen en mijn emoties:
Ik besta!

Meer over de spirituele betekenis van Corona

Meer over Retraite 2022