Met Kerstmis zijn we vaak gericht op familiebijeenkomsten, samen eten, samen zijn. Toch zijn er ook veel mensen die geen gezinnen hebben, geen partner (meer), velen die deze kerstdagen alleen zijn. Laten we in deze tijd ook in gedachten en gevoel stil staan bij degenen in deze wereld die geen thuis hebben en niemand om naar toe te gaan.

Laten we deze Kerst liefde delen vanuit ons hart en ziel. We hoeven er niet fysiek op uit te gaan om mensen te omarmen. We kunnen gewoon ons hart openen en voor hen bidden,  liefde laten stralen vanuit ons hart naar de hele mensheid, naar mensen,  steden, naar plaatsen op aarde die liefde en genezing nodig hebben, naar oorlogsgebieden.  Naar die plekken die branden zoals Australië, naar de mensen en de dieren daar en anderen die worden beïnvloed door de veranderingen van het klimaat. Naar iedereen die liefde en mededogen nodig heeft, naar de energie van de Aarde zelf, de planeet waarop wij wonen.

Misschien in een moment van stilte, een kaars aansteken voor alles en iedereen wereldwijd die behoefte heeft aan liefde. Laat niemand en niets deze Kerstdagen vergeten zijn in de universele liefde van ons hart. Laten we onszelf en de hele schepping omhelzen met een liefde die nooit eindigt en zich voortdurend uitbreidt in bewustzijn. Laat ons even stil zijn bij onszelf als onderdeel van het grote geheel, het universum. En de Liefde die dat alles draagt.

Vredige Kerstdagen voor ons allen.

Kerstparabel